Siegfried Bracke en Andries Gryffroy zetten 40.000ste N-VA-lid in de bloemetjes

Sinds de verkiezingsoverwinning van de N-VA op 25 mei, nam de voordien al gestage ledenaanwas van de partij een nieuwe vlucht. Daarmee blijft de N-VA ingaan tegen de Europese trend van afkalvende ledenbestanden bij politieke partijen. “We doorbraken ons vorig maandrecord, dat gevestigd werd in de maand dat Di Rupo I de eed aflegde”, verklaart Vlaams Parlementslid Andries Gryffroy.

Gryffroy ziet geen opvallende afwijkingen tussen het profiel van de nieuwe leden en het bestaande ledenbestand, op één uitzondering na. “De nieuwe leden zijn duidelijk jonger: het zijn overwegend twintigers en dertigers, met een piek naar begin veertig. Mensen dus die aan het begin of het midden van hun actieve leven staan. Ze werken hard, hebben een gezin gesticht, een huis gekocht en begrijpen dat de verandering die de N-VA brengt hun toekomst zal verzekeren. Onze uitdaging als partij wordt die mensen actief bij de verandering te betrekken.” Ook de 33-jarige Ann Delbeke beantwoordt aan dat profiel: ze werkt als zorgkundige in een ziekenhuis, is getrouwd, heeft een zoontje van tien en is ook plusmama van twee dochters.

Leden maken het verschil
“De N-VA is en blijft een ledenpartij”, besluit Siegfried Bracke. “Wij hebben een zeer actieve basis die wij ook nauw betrekken bij onze werking. Dat zorgt ervoor dat onze leden ook echt deel uitmaken van de partij en het verschil maken. Ons congres over Confederalisme Willen we iets structureel veranderen, dan moeten we de structuren veranderen. Confederalisme is de structurele verandering die dit land nodig heeft. Confederalisme heeft als uitgangspunt dat Vlaanderen en Wallonië eigenaar zijn van alle bevoegdheden. Ze oefenen deze bevoegdheden zelf uit maar kunnen ook samen beslissen om sommige bevoegdheden samen te beheren op het confederale niveau, in hun beider belang. Zo wordt de logica volledig omgedraaid. In plaats van bevoegdheden over te dragen van het federale niveau naar Vlaanderen en Wallonië, kunnen bevoegdheden worden overgedragen naar het confederale niveau. Gedwongen samenwerking wordt vervangen door vrijwillige samenwerking. Moeten wordt willen. Afbreken van bovenaf wordt opbouwen van onderuit. Confederalisme is dus samen beslissen wat we samen willen doen. confederalisme begin dit jaar bewees dat ook. Een partij die 4 000 mensen kan samenbrengen om te praten over inhoud, dat is werkelijk ongezien in dit land. En recenter was er ons congres over de Vlaamse Regeringsdeelname. Op een zonnige zomeravond 2 000 mensen bij elkaar krijgen om een regeerakkoord te bespreken, dat veronderstelt een serieus engagement.”

Ben jij nog geen lid? Sluit je hier dan meteen bij ons aan. Want ook jij kan het verschil helpen maken!