Waar is Mathias?

Tijdens de eerste maand van het jaar stonden er in Gent al meteen drie heikele dossiers op de agenda: de knip aan Gentbruggebrug, de verstrenging van de LEZ en het plan om van het Groot Vleeshuis een fietsenstalling te maken.

In de gemeenteraad confronteerden we de meerderheidspartijen met de nefaste gevolgen van die beslissingen. Argumenten over en weer, pro en contra. Met één opvallende constante: OpenVLD-burgemeester Mathias De Clercq en zijn partij mengden zich in geen enkel debat. Geen gebenedijd woord, om een mooie Vlaamse uitdrukking te gebruiken. 

Voor alle duidelijkheid: dit is niets nieuws. De burgemeester laat zich zelden of nooit horen in moeilijke dossiers. Trekt bij protest van de Gentenaars een dossier zelden of nooit naar zich toe om te kijken wat er mogelijk is. De sluiting van de wijkbibliotheken, de geweldincidenten aan de Blaarmeersen, de veggie-standjes op de Gentse Feesten, … de lijst wordt elke maand langer.

Burgemeester zijn is meer dan lintjes doorknippen. Meer dan de recepties afschuimen. Meer dan een niet aflatende goed-nieuws-show verkopen.

De Gentenaars mogen zich terecht afvragen: waar is Mathias? Het ‘verbindende verhaal’ waarmee de burgemeester te pas en te onpas blijft uitpakken, is een lege doos geworden. Een makkelijk praatje om vooral niet te moeten ingaan op pijnpunten.

De toekomst belooft weinig beterschap. Uit de lijst besparingen op de stedelijke investeringen (reden: stadskas = leeg) blijkt alweer dat beslissingen nemen er niet meer bij is. Men schuift gewoon door naar de volgende legislatuur, zo nu al de financiële ruimte hypothekerend voor de volgende bestuursploeg.

Met N-VA kiezen we wél voor duidelijke standpunten en voor een levendig debat, met veel liefde voor onze stad. En met Sint-Valentijn in het verschiet is dat wat ik iedereen van harte toewens: veel liefde!  

Met Gentse groeten,

Anneleen Van Bossuyt