Blog: Gruute kuis

Scheetse, helpte gij zondag uuk een beetse? Ee loetse, komde gij zondag mee de stroate poetse? Met geweldige slogans worden de Gentenaars aangesproken volgende zondag de handen uit de mouwen te steken, en met zijn allen onze fiere stede een schoonmaakbeurt te geven. En het ziet er naar uit – en ik mag het zelfs hopen - dat veel Gentenaars gehoor gaan geven aan die oproep.

Zo’n actie vindt een N-VA’er natuurlijk fantastisch. Want het is een mooi voorbeeld van wat wij in onze partij de costly fabric of society noemen, al doen we dat meestal in de woorden van Bart De Wever, en hebben we het over ons ‘kostbaar weefsel’. Burgers en verenigingen die in min of meer spontane verbanden samenkomen, hun goeie wil tonen, de hand aan de ploeg slaan en de gemeenschap een geweldige dienst bewijzen. Mensen die verantwoordelijkheid nemen, en niet alleen voor eigen deur vegen, maar ook voor die van een ander.

De normen-en-(vooral)-waarden-man in mij maakt zowaar een sprongetje van vreugde.

Het is overigens altijd dapper van overheden om toe te geven dat niet alles met beleid en/of structuren op te lossen is. Vaak zit de oplossing ook in het hoofd van de mensen, in wat ze doen of niet doen, denken of niet denken.

En dus is het dapper van de Gentse burgers dat ze niet alleen voor eigen deur willen vegen. Dat verdient nu al een dikke proficiat. En toch… Toch is er iets dat wringt, iets dat niet helemaal goed zit.

Het zal wel met beroepsmisvorming te maken hebben, maar ik proef hier teveel Paarse Communicatie. Iets teveel  "avondwandeling met borstels en theelichtjes" zoals op Ledeberg, iets teveel “allemaal SAM”. Terwijl men gewoon… iets te laat is wakker geschoten. Want in een stad duiken er natuurlijk niet van vandaag op morgen plots 50% meer stortplaatsen op. Tegen de tijd dat ze in de statistieken staan zijn het er allicht al veel meer.

De Paarse Coalitie is tot in Oostende moeten gaan om te weten dat er een probleem was. Alleen in conclaaf kon men daar achterkomen. Pas dan kwam men op camera's op gekende hotspots, agenten in burger en fikse administratieve boetes. De burger- met-theelichtje moet niet langer groepjes hangjongeren vriendelijk vragen hun blikjes mee te nemen (je moet dat maar eens proberen…)

 We hebben een fantastische stad. Ik heb het gezegd op 6 juni 2010 in de Capitole, zeer tegen de zin van onze voorzitter: Gent is de mooiste, de beste stad van Vlaanderen. Tot spijt van wie het benijdt. Maar Paars is wel Paars. Dwz dat heeft zonder twijfel charmes gehad, maar er zitten trekjes en zelfs heuse kenmerken in die constanten zijn. Een ervan? Een probleem zelf jaren laten sluimeren en er de ogen voor sluiten, en dan  opeens “ontdekt” men dat probleem, en via gepaste communicatie gaat men het vervolgens met onstuitbaar voluntarisme te lijf. Helaas… Een keer de mediaslag geleverd, kan het probleem gewoon verder bestaan.

Dat is het verschil tussen Paars vroeger en Paars van nu. Gilbert Temmerman, de eerste Paarse burgemeester, eind jaren ’80 tot midden jaren ‘90, ging bij wijze  van spreken elke loszittende steen zelf vastmaken. Nu is die ene foto in de krant genoeg.

Maar, Gentenaars, laat u niet doen. Ja, ga zelf maar poetsen; het is de moeite, wij doen ook mee. Maar hou ze daarna nauwlettend in de gaten. Wij doen dat ook.

Auteur: Siegfried Bracke